28 February 2009

Tambay goes French cuisine

Whew! Gastronomic. Good mood si Boss maong namangka siya sa iyang paborito nga restaurant. Kay lagi, siya usa ka French, sakto ra pud nga ang paborito niyang kan-anan French cuisine pud ang ihikay para niya (at this point I reflect on Filipinos’ nationalism expressed through the food that they choose to eat. Apparently, there is…which is probably why many Filipinos like Cebuanos have to “smuggle” in their luggage some intricately wrapped buwad, ginamos, hipon, etc. when they go to a foreign land so many miles away from the haven of Taboan and Carbon. And abroad, their neighbors call the police for these weirdoes’ ” illegal” cooking of smelly salted dried fish..Filipinos know this risk but duh, craving for food is like libido or drug addiction, or addiction to anything at that, you can just risk anything.)

Sa pagkadungog nako sa moang imbitasyon, nakahuna-huna dayon ko nga mangandam. Ayay, unsaon na lang nga matod pa niya, ang among adtoan usa sa mga inilang kan-anan sa Sugbo (from the point of view of the rich [and parvenus I supposed], he actually pointed that out. But don’t get me wrong, he did not say it in any way offensive or sarcastic. He seems to be very interested of showing us a world distant from ours or from mine since I am the one making a fuss out of it. ) Apan tungod sa katapol, wa na lang ko nagsuway pa’g pangita’g maayong costume nga moangay og fine dining. Sama sa mga ordinaryong adlaw sa trabaho, nag-jeans ug shirt ra ko ug nagsandal atong sinuroy ni Manong nga gipalit pud sa akong Mama. Maayo nang klaro na daan nga di ta hanas og table etiquette. Sa mga dili taga-atoa, aw, tinidor ug kutsilyo man ning ilang gamiton…ug uban pang tinidor, kutsilyo, ug kutsara/kutsarita. Apan kitang mga Pinoy, kutsara og tinidor ra ma’y gamiton katong na-civilized na ta. Pero pwede ra man gani kinamuton nang linung-ag nga NFA sinud-anan og piniritong isda nga isawsaw sa patis (toyo) ug suka.

Ug tuod man pag-abot sa alas dose sa udto si Boss nagkanayon. Shall we? Gidala mi niya sa The Gustavian. Niorder mi’g Carpaccio de Boeuf para hors d’oeuvre (appetizer ba). Tender, cold, and refreshing. Maka-iningles ta’g ahat. Pero imagina, baka tuod, pero hilaw to siya…counterpart sa kinilaw. Maayo man hinuon pagkalata ang baka. Usa ka adlaw tingali tong wa’y haon-haon sa ibabaw sa sugnod. Gisagulan man to’g sardinas ug linung-ag nga itlog ibabaw sa mga dahon nga mura’g Chinese pechay tan-awon.

Para sa main course, sole fillet with spinach rice. Kami lang ang nag-rice sa akong usa ka kauban. Sila, spinach ra. Ang usa pud, Duck Pie on hot plate ang gi-order. Tan-aw nako lami gyud siguro iyang gikaon kay mura’g nalipay man siya sa matag hungit ug matag pangutana sa iya kung lami ba. Maayo pud namong kaon. Humok pud ang sole fillet, isda na siya. Dugay namo nasugdan og habhab kay init pa man kaayo. Para sa drinks, ah, ako gyung paborito – mango shake ra gud. Di na gyud to siya French kay naa ma’y daghang mangga sa Mandaue. Dessert? Ang usa niorder og cake, ako chomamile tea lang, dili gren (green gud na siya, pero nabantayan pa gyud sa akong tupad ang gren nga ingon sa waitress) tea (kanang chomamile ba, mao ba nang mansanilla? Ihaplas sa bata kung mabutdan unya molawm ang hubon?).

Pila ma’y sugilanon, namalik ra pud mi sa trabaho human ang taas-taas nga lunchbreak. Pagkagabii nangutana akong officemate, “giganahan mo sa pagkaon ganiha?” Sa tinuod lang, kung ako ang pangutan-on, ok lang. Wa ingon nga giganahan kaayo pero wa sad ko lud-a. Siya diay kay wa ganahi sa iyang duck pie. “Ha? Abi ko ba’g lami kaayo tong kaon nimo,” Ingon ko.